Walka z chorobami zakaźnymi
Jeżeli przypadki zarażenia chorobą nie powtarzają się w określonym regionie świata, chorobę tę uznaje się za wyplenioną. Chyba największym sukcesem w walce ludzkości z trapiącymi je zarazkami jest pokonanie ospy prawdziwej. W 1980 roku choroba zostaje uznana przez Światową Organizację Zdrowia za wyplenioną. Zorganizowana akcja światowych organizacji pozwoliła wyeliminować zarazę, która niszczyła ludzkość od kilkuset lat. Choroba zabijała zwykle około 1/3 swoich ofiar, inne oszpecając bliznami i oślepiając.
Wymazanie ospy prawdziwej to efekt szczegółowych badań i zastosowanie metody szczepień pierścieniowych. Sposób ten zakładał, że każda osoba znajdująca się w pobliżu ogniska choroby była szczepiona tak szybko, jak było to możliwe. Zabezpieczano w ten sposób możliwość jej dalszego szerzenia się. Ostatni przypadek wybuchu zakażenia wystąpił w 1977 roku w Somalii.
Walka z ospą prawdziwą dała tak dobre rezultaty z kilku względów. Po pierwsze, objawy chorobowe są łatwo zauważalne. Występująca u chorych wysypka była charakterystyczna dla zakażenia ospą prawdziwą. Po drugie, czas między zakażeniem a zauważeniem pierwszych symptomów jest relatywnie krótki, dzięki czemu osoby chore nie mogą roznosić zarazków nieświadomie. Po trzecie, ospa prawdziwa może być przenoszona tylko z człowieka na człowieka. Choroba nie jest groźna dla innych gatunków zwierząt. Raz wyeliminowana ze społeczeństw ludzkich, nie ma miejsca, gdzie mogłaby się ukryć. Szczególne znaczenie ma też fakt, że osoba, która przechorowała ospę, nie zarazi się nią w przyszłości.
Wyeliminowanie z naszego życia ospy prawdziwej sprawiło, że wśród naukowców pojawiło się przeświadczenie o możliwości wykorzenienia innych chorób zakaźnych. W kilku przypadkach udało się odnieść niemal pełen sukces – odra, polio, czy drakunkoloza nie zagrażają już życiu i zdrowiu ludzi (choć należy pamiętać, że ze względu na długie okresy utajenia i sposób przenoszenia nie udało się do tej pory całkowicie wyeliminować tych chorób).
Malaria, pomimo ograniczenia liczby zakażeń w ciągu ostatnich 10 lat, wciąż jest przyczyną kilkuset tysięcy zgonów rocznie. Walka z malarią jest szczególnie trudna, ze względu na wysoką zaraźliwość (komary przenoszące szkodliwe drobnoustroje), okresy utajenia i niemożność wykształcenia odporności (ludzie mogą posiąść częściową odporność po kilku atakach choroby). Pomimo podjętych wysiłków nie udało się wynaleźć skutecznej szczepionki na tę chorobę.